MIES.INK
  • Home
  • De geheugenkaart
    • Lees de verhalen
    • the stories
    • Lange verhalen
    • Uw eigen unieke geheugenkaart
    • maps of the world >
      • waarom ik maps ging maken
  • Boek&spel
  • portretten
    • Clips
    • Foto >
      • ice circles
      • mensen
  • blog
  • contact

Alle verhalen van 'De Geheugenkaart van Gouda'

Michel Linthorst verzamelde inspirerende, ontroerende en bijzondere verhalen over Gouda en haar inwoners. 
Op 'De Geheugenkaart van Gouda' tekende hij de mensen, gebouwen en symbolen die verwijzen naar die verhalen. 
Op deze pagina leest u alle verzamelde verhalen. 
Picture

Welke belangrijke rol speelde dit verborgen huisje in de oorlog?

Achter het Joodse rusthuis op de Oosthaven in Gouda staat een verborgen huisje met een bijzondere geschiedenis.
Lees hier het verhaal
Picture
Picture

Weet jij waarmee de bijna alle inwoners van Gouda rond 1700 hun geld verdienden?​

​Rond 1617 kwam er een aantal engelse huursoldaten in Gouda terecht. Ze ontdekten er een paar goeie pottenbakkerijen en besloten hun oude vak weer op te nemen.
Lees verder

Wie herinnert zich nog de badmeesters van het Spaardersbad?

Het Spaardersbad was niet zo maar een zwembad. En de badmeesters niet zo maar badmeesters. Ze maakten deel uit van je opvoeding.

Sommigen waren erg streng
Lees verder
Picture

Hoe twee Maria-beeldjes op wonderlijke wijze het bombardement op Gouda overleefden

Picture
Afgelopen zaterdag stond er een artikel over Hugo Slootjes in het AD, schrijft Corrie Linthorst. 
'Heel bijzonder om te lezen omdat ik het ook van dichtbij meemaakte. Maar wat mij vooral trof was dat hij vertelde hoe het bombardement zijn hele huis verwoeste 

behalve zijn Maria-beeldje!'
Lees verder

Welke beroemde Goudse ligt begraven op dit verborgen kerkhofje?

Carolyt Koops houdt een vurig pleidooi om een vergeten Goudse dame op de Geheugenkaart te zetten.
Lees verder
Picture

Die Jacoba van Beieren was een stoer wijf

Picture
'Wat ik altijd een spannend verhaal vind gaat over het Kasteel van Gouda en die stoere Jacoba van Beieren die daar een tijdje gewoond heeft. Volgens de fantasierijke overlevering vluchtte ze via een ondergronds gangenstelsel voor haar vijanden,' schrijft Peggy Dijkstra-van Loon. ​
lees het hele verhaal

Over Youp, de theaterkatten en het geheimzinnige weesmeisje van de Goudse Schouwburg

Picture
Op vrijdag 1 maart werd één van de vier de afdrukken van 'De geheugenkaart van Gouda' onthuld in de Goudse Schouwburg. Een mooie gelegenheid om een paar verhalen los te krijgen bij directrice Nel Oskam en hoofd communicatie Anya Tuit.  
Lees verder

Misschien wel de bekendste Gouwenaar van deze tijd

Een stijlvolle dame met knalrode lippenstift stapt het museum-café van het Museum binnen. Ze komt me bekend voor en toch kan ik haar niet meteen plaatsen. 'Ik las dat de Geheugenkaart vandaag onthuld werd.
​Ik wil ook graag een verhaal vertellen', zegt ze enigszins schuchter. ​
lees verder
Picture

Hoe de speelwinkel de wereld een beetje groter maakt

Picture
De Speelwinkel bestaat al zolang door al die prachtige mensen die ieder op hun eigen manier hard werken om vele activiteiten te organiseren. Maar ook omdat we er altijd voor elkaar zijn op momenten van lief en leed. 
Het is iedere keer weer een mooi moment als de dames van de fietsles na veel zwoegen hun eerste diploma krijgen. De wereld wordt een beetje groter voor ze en daar zijn we allemaal trots op. Dat er mensen van alle leeftijden en culturen elkaar vinden en ontdekken dat er meer gezamenlijkheid is dan gedacht is heel mooi om te zien. Bij ons is iedereen gelijk, zijn voor iedereen dezelfde regels en zijn geen rangen en standen.
Daarom stap ik elke dag opnieuw met veel plezier de Speelwinkel binnen.
​S
arie Donk 
Lees het hele verhaal

Hoe een hobby volledig uit de hand liep

Picture
Ruim twintig jaar geleden kochten wij een huis in Gouda. Wij wilden heel graag een mooi kunstwerk voor in ons nieuwe huis. Toen wij nergens konden vinden wat wij graag wilden hebben, zijn we het zelf gaan maken. Dat was het begin van een nieuwe hobby, die daarna totaal uit de hand liep. Inmiddels is het maken van kleurrijke, metaforische dierfiguren ons dagelijkse werk en passie. We hopen dat we met onze sculpturen de wereld een beetje mooier kunnen maken.
​Marjan Tabak en Jos Naus
Lees het hele verhaal over Tabak&Naus
De Gonz was een alternatieve soos, ruiger dan So What! in programmering en publiek. Hier kwamen metalheads, rasta's, hippies, punkers, goths en alle anderen die vond dat ze niet in een hokje pasten, een biertje drinken, een jointje roken en van muziek en elkaars gezelschap genieten. Maar voor veel mensen in het alternatieve circuit was dit meer dan alleen een cafeetje of een podium, het was een ontmoetingsplaats, een community en een tweede huiskamer. Het pand is in de loop der jaren heel vaak verbouwd door de vrijwilligers en vaste bezoekers. Nadat de Gonz verhuisde naar de Garenspinnerij en een doorstart maakte als StudioGonz heeft de gemeente de Schoolmeesterswoning gerestaureerd. Nog geen 50 centimeter onder de dansvloer bleken de restanten van Raet te liggen, de Jeruzalemganger die de kapel heeft laten bouwen. Ben benieuwd wat die aan verhalen te vertellen heeft, want echt veel grafrust heeft hij van ons niet gekregen. Ook was bovenin de Jeruzalemkapel in de jaren 90 nog de kunstenaarssoos van Burgvliet. Er was een deurtje halverwege het trappenhuis dat de Schoolmeesterswoning en de kapel met elkaar verbond; zo kwamen we wel eens elkaars feestje binnengestapt. Was ook een grappige ervaring .  Ik denk dat de zwarte Gonz-roos op een rode achtergrond wel een herkenbare verwijzing is!
Jeffrey van Geenen

Jaco van Kempen en misschien het feit dat StudioGonz volgend jaar 100 jaar bestaat en nog steeds alive and kicking is 

Picture
Een plateelschilder is een typisch Gouds beroep. Ooit was meer dan de helft van de Goudse bevolking betrokken of werkzaam in de plateelindustrie. Het werd in massa gemaakt. Maar er waren ook bedrijven, die het plateel tot niveau kunst hebben weten te brengen, te zien in Museum Gouda. Midden jaren '70 van de vorige eeuw ben ik opgeleid bij een van die mooie bedrijven: Plateelbakkerij Zenith. Een van mijn doelen is om dit mooie Goudse ambacht te bewaren en door te geven. Op mijn voordracht is 'Plateelschilderen in Gouda' geplaatst op de Nationale inventaris Immaterieel Erfgoed in Nederland. 
​Trudy Otterspeer

Michel: Hoi Trudy, het leek me leuk om het Gouds plateel te symboliseren via een vaas. Ik heb jouw foto gebruikt en er een beetje mijn eigen draai aangegeven. Ik hoop dat je dit leuk vindt en kan waarderen. 
​

Trudy: Ha, wat grappig! Mijn ontwerp was nog maar in potlood.
Is het mogelijk om in sommige vlakjes nog een licht tintje blauw te zetten? Ik ben zeer tevreden! 
Ja! En kan er in de bloemachtige figuurtjes nog een tintje?

Michel: Ook lichtblauw?

Trudy: Iets donkerder dan de vorige tint?
Picture

De pispot van Fie

We deden vroeger aan luilakken. Je stond dan heel vroeg op en de bedoeling was dat je dan op straat heel veel herrie ging maken zodat iedereen wakker werd. Jongens fietsten met potten en pannen door de straat en wij waren met een groep meiden van school. Fie woonde in een straatje vlak bij onze school. Ik zie ons nog staan, we maakte een hoop herrie. Het raam ging open en daar gooide Fie de volle pispot het raam uit. 
Picture

Laat  'De Drie Notenboomen' voor uw  wasgoed komen

Picture
Bij ons thuis deed mijn werkende moeder de vuile was de deur uit. Ze vertrouwde het toe aan bovengenoemde wasserij. Dat het witte goed na verloop van tijd een beetje gelig werd kwam op de jaarlijkse uitvoering van de gymvereniging altijd duidelijk tot uiting. Iedereen in smetteloos witte blouse, de mijne kwam uit Gouda. Als je langs de drie nootenboomen liep op de Kattensingel rook je sterk de dampige en weeïge wasserij-lucht. Boven de poort was een prachtige plaquette aangebracht waarin een vogel afgebeeld met op de achtergrond de nijverheid die met de wasserij verband hield.
Lucy Winterwerp
Mijn opa werkte bij 3 Notenbomen. Meneer Jaspers was alleen en heeft tijdens de oorlog bij mijn opa en oma gewoond in de Lange van Wijngaardenstraat. Toen de SS tijdens een razzia alle mannen wilde meenemen om te werken in Duitsland was hij, samen met de kinderschaar in huis, de reden om mijn opa niet mee te nemen. Geweldig hoe dat soort familieverhalen in je gedachten schieten bij het zien van jouw plattegrond  😍!!
​Antoinette Kok-Faay

Het opblaasbare roeibootje op de Karnemelksloot 

In de zomer ging ik altijd met mijn plastic roeiboot over de Fluwelensingel en Karnemelksloot richting de Breevaart. Wel altijd goed uitkijken voor de rondvaartboot.
Rosita Peek
Picture
Picture

De laatste kuiper van Gouda

Aan de Groeneweg nr. 79 staat de enige stadsboerderij van Gouda, in de volksmond ook wel het ‘kuipershuisje’ genoemd. Ik heb daar met veel plezier een groot deel van mijn kinderjaren doorgebracht. De laatste kuipers van Gouda waren mijn opa en mijn vader. Mijn opa was een klein, dik mannetje. Ik zie hem nog staan met die eeuwige pijp in zijn mond en de pet ondeugend op zijn hoofd. Aan zijn guitige hoofd zag je dat hij altijd in was voor een grapje. Hij was altijd in voor een praatje met de boeren op de markt, waar ze op donderdagmorgen stonden met handgemaakte kuipen en varkenstroggen, maar natuurlijk ook wastobbes, kaaskuipen en wijnvaten. De markt werd altijd gehouden rondom het prachtige stadhuis, later op de veemarkt achter de agnietenkapel. Het was een feest om na schooltijd te luisteren en kijken hoe de waren onder handenklap werd aangeprezen en verkocht. De ritjes met de vrachtauto naar de slachthuizen en boeren waren helemaal het einde. Het was bikkelhard werken voor weinig verdiensten. Iedereen moest in die tijd de eindjes aan elkaar knopen. Vanaf het moment dat de kuipen ook machinaal gemaakt werden ging het steeds slechter met de kuiperij van mijn Opa. De  kuipen werden zo goedkoop dat de dure handenarbeid al gauw zijn klanten kwijt raakte. 
Gerrie van Leeuwen (vernoemd naar mijn opa) ​
Picture

Het geniale plan van de kinderburgemeester

Picture
"Op straat zie ik kinderen van verschillende groepen apart van elkaar staan. Marokkaanse kinderen en Nederlandse kinderen", zegt Mellah bevlogen. ,,Mijn idee is om de jeugd van verschillende culturen één dag van leven te laten wisselen. Om te laten zien: er zijn dan wel culturele verschillen, zoals voedsel en taal, maar je bent allemaal óók mens." 
​
Yassine Mellahm  oud-Kinderburgemeester van Gouda
Bron: AD 12 nov 2017

Jammer dat Italia er niet meer is 

Heel mijn heugenis, heb ik een bijzondere band gehad met ijssalon Italia op de markt in Gouda. Waarom de familie opeens vertrok was ongewis. Door familiere zaken kon het niet verkocht worden en bleef het jaren stil. Toen ik in 2012, de ijssalon bezichtigde, kwamen alle herinneringen weer boven. Het oude meubilair stond er nog en zelfs een boodschappenbriefje lag er. De geur van Vanille sloop terug in mijn gedachten. Op dat moment besefte ik hoe jammer het is dat het niet meer bestaat.  Vele Gouwenaren met mij delen de geschiedenis van deze bijzondere IJssalon. Het had mijn hart: het jaren-50 interieur, de charmante Danilo Agnoli achter de counter, de Italiaanse muziek en de bijzondere smaken.  Danilo had vaak spontane acties. Als iemand trouwde in het stadhuis en daarna in haar trouwjurk in de salon kwam, kreeg ze gratis ijs. De nette bediendes liepen in witte schorten en hielpen de klanten aan de balie buiten, binnen en in de zaak. De sfeer ademde Italië. Met de basisschool hadden we in de middag een ijsje gegeten in de zaak na een bezoek aan de schouwburg. Wat mij toen het meest fascineerde was het rode neonlicht. Ik heb onlangs zelfs een replica besteld van het logo bij een neonblazer. Hij restaureert ook het originele logo dat er er sinds 1967 hing. 
Mark Krebs
Picture
Volg de facebook groep over ijssalon Italia

Een kadootje voor Celeste,
​oprichtster van de ik-geef-weg-groep

Picture
Ga naar de ik-geef-weg-groep op FB
In tijden van crisis is het belangrijk dat mensen positieve ervaringen hebben die het vertrouwen in elkaar vergroten: delen en ontvangen kan een belangrijk lichtpuntje in het leven zijn. Celeste Veurman richtte in 2013 op 18-jarige leeftijd de allereerste weg-geef-groep van Gouda op. De facebookgroep groeide in 5 jaar met 10.718 leden. Het is de plek waar je onvoorwaardelijk je spulletjes weggeeft en het een andere Gouwenaar gunt. Een prachtig idee waarbij mensen op een hele positieve manier met elkaar in contact komen.
Celeste is in 2013 voorgedragen voor een jeugdlintje, maar kon die niet in ontvangst nemen omdat ze destijds niet in Gouda woonde. Gelukkig keerde ze na haar studie terug en is Gouda een dame met een hart van goud rijker en krijgt ze op de geheugenkaart van Gouda alsnog een plekje.
Manon Bossard 

De ooievaar symboliseert het Uiverplein, de geboorteplek van Celeste Veurman.

Hoe een verloederd industrieterrein een  
gouden ontmoetingsplek werd 

Picture
We wilden we een verloederd industrieterrein aan de Hollandsche IJssel op een duurzame manier ontwikkelen tot een levendige stadsoever en ruimte bieden aan ambachtelijke en recreatieve bedrijvigheid, werkgelegenheid scheppen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Het werd een ontmoetingsplek die de stad en ommeland verlevendigt. GOUDasfalt heeft in twee jaar tijd al 200 vrijwilligers betrokken. “Samen maken we de stad” is ons motto.
​Eva Kosto
Koud Goud
Verleidelijk lonkend staat ze aan de waterkant
De stad ziet haar lange armen zwaaien
en heeft vieze groene laarzen aan

Ze is niet perfect. Ze is wild en opgetogen.
Ze heeft haar kansen kunnen keren. 
We willen samen zijn en bij haar staan. 

Want de stad spiegelt zich in haar ogen, 
en de polder hangt aan haar kleren. 
De rivier vleit zich tegen haar boezem aan. 

Het asfalt onder haar voeten is goudgerand. 
Ze hoopt dat de storm zal overwaaien 
en ze eindelijk aan de slag kan gaan. 

Vaar dan stadsmens of sla die brug naar de overkant
en omhels elkaar vurig en innig, stad en land
Chris Bellekom

Dansen bij Elly Pijpers

Picture
Ik was 6 jaar toen ik in september op ballet ging bij Elly Pijpers. In de smalle steeg vanaf de Raam die naar de balletstudio leidde rook het naar paarden. Beneden, in een klein kantoortje zat de moeder van Elly. Ze was lief, maar ook best streng. Ons eerste optreden was in 1976 in de schouwburg. Ik was een kaboutertje. Er zat een heel orkest in de orkestbak. Dat vond ik heel bijzonder. Toen de mevrouw achter de piano niet meer kwam, speelden een tijd lang een vader van een van de meisjes op de piano. Maar Elly gebruikte meestal cassettebandjes. Aan de muur hing haar diploma en een schilderijtje van Degas. Ballet was niet mijn keuze. Omdat ik niet heel lenig was, besloot ik op een dag dat ik wilde stoppen. Ik ben precies 1 week niet gegaan, toen wilde ik weer op balletles. In juni 1986 opende wethouder Harms de nieuwe balletstudio aan de Lethmaetstraat in Gouda. Ik ben gestopt met dansen, maar tot op de dag van vandaag mis ik het. Met Elly Pijpers heb ik al die jaren contact gehouden. Afgelopen zomer vierde zij haar 80ste verjaardag. Ik gaf haar een foto cadeau van haar en haar partner Conrad van de Weteringen, een bekend choreograaf, geportretteerd door mijn man. Vlak voor de kerst overleed hij. Elly is nog steeds zeer actief met tennis en bridge.

Ode aan Gouda en het echtpaar Vroman

Picture
Het echtpaar Vroman , was een heel bijzonder echtpaar Michel. Als er beeld of geluid van ze werd uitgezonden vond ik zulke uitzendingen een feestje. Inspirerende en boeiende mensen. Zo oud worden met Gwen lijkt me wat voor jullie. Dan eindigen jullie in een wolkenkrabber in USA.
Lucy Winterwerp ​

Een wolkenkrabber is wel dichter bij de hemel
Michel Linthorst

Er is nog een documentaire over de tijd dat ze in NY in het bejaardenhuis woonden. Was eergevoel mooi en ontroerend. Kan je nog wel vinden op internet. Echt heel liefdevol. Het bejaardenhuis was geloof ik, de wolkenkrabber. Ze waren dan ook al in de negentig.
​Mag wel.

Marie Lexmond

Ja die uitzending was zo mooi! en ook behoorlijk dicht bij de hemel maar nog altijd erg krachtig en liefdevol.
Lucy Winterwerp
ODE AAN GOUDA
Leeft nog Goudse kleigrond tussen
hijskraan, kerk en Krugerlaan,
laat ons dan die kleigrond kussen
waaruit Gouda is ontstaan!
Laat de straten vredig zinken
in die moederlijke schoot;
zalig uit haar modder klinken
klokken, glimt het glas in lood.
Laat ons in haar rijkdom delen:
kaas en kaarsen en krakeel,
stroopwafels en pijpenstelen,
plat plat Gouds en plat plateel.
Wie in Gouda op mocht groeien
voelt in ouderdom vanouds
de Gouwe door de aderen vloeien
en die blijft voor eeuwig Gouds!
LEO VROMAN 
FORT WORTH, JUNI 2011

De liefde van Kamphuisen

Picture
Bij eetcafé Kamphuisen op de hoek van de Peperstraat en de Gouwe  heb ik mijn huidige vrouw voor het eerst mee uit genomen en komen we maandelijks met de vrienden club bij elkaar. 
Willem van der Burg
Beste Willem, ik heb voor dit romantische verhaal 2 kleine hartjes getekend op de plaats waar Kamphuisen gevestigd is. Kun je ze vinden?

Het boek van Peer piest dat wekelijks wordt gelezen op de Keizerstraat in Gouda ... door een heel lief meisje, dat het boek kreeg van ene Mies, gesigneerd en wel 😉
Esther Snippe

De gaaier en de bal

Op de markt waar het oude politiegebouw stond moesten wij ons vroeger, het waren de jaren 40 -50, op woensdag melden. Dan  kregen we de bal terug die door een 'gaaier' was afgepakt omdat we voetbalden in een straat waar eens in het uur een auto voorbij kwam. 
In ditzelfde pand zit nu subway zoete broodjes te bakken. 
Hennie Linthorst
 
Picture

Liefde voor dans en... voor die leuke jongen!  

Picture
Ik belandde per toeval op de dansschool Step by Step omdat mijn beste vriendin daar danste. Ik kreeg een oogje op een jongen die mij pasjes leerde en ben toen ook maar op les gegaan. Heel lang puur recreatief. Maar vijf jaar later begon ik meer te trainen. Stijldansen is de perfecte teamsport (met je partner) maar ook een sport waar je zelf in kan shinen. Afgelopen jaar werden we Nederlands kampioen Latin A-Klasse. 
​Lotte Kloke

De beroemdste glazen ter wereld

Margriet de Greef: En de Sint Jan? Niet aan de markt, maar vanaf de markt gezien toch wel een aanwezig gebouw. 

Michel : Dank je wel. Ja, goed idee. Maar wel een lastige, omdat ik het overzicht niet heb op het hele gebouw en dus lastig te tekenen. Ik denk dat ik de st Jan ga symboliseren door een glas-in-lood-raam te tekenen op de plek waar de St.Jan staat.

Margriet de Greef: Zo'n glas-in-lood-raam is misschien wel een apart project. Succes ermee! Deel je het eindresultaat ook weer? Ben benieuwd!

Picture

De mooiste kaarsjesavond ter wereld

Picture
En misschien nog een ideetje : het "kaarsenrijtje"wat kaarsjesavond zou kunnen symboliseren
Hans Bartelds 


Ik moest denken aan koude winteravond met kaarsjes avond. Stond ik samen met een vriendin erwtensoep te verkopen achter de kerk. 
Rosita Peek

Corrie Straver van Schoenwinkel Van Dam 
Corrie Straver had jarenlang haar schoenenwinkel in de Keizerstraat op nummer 18: Schoenwinkel Van Dam. In 2002 ging ze met pensioen na een lange loopbaan waarin zij zich had gespecialiseerd in comfortabele schoenen met een goede pasvorm voor jong en oud. Als 18 jarig is zij gestart als hulpje voor Jan en Jenny van Dam, die als een oom en tante voor haar waren. Ze groeide uit tot een professional in haar vak, bekend in Gouda en de regio. 
Ze was niet alleen een professional, ze was ook een begrip in de straat en de buurt erom heen. Open voor iedereen, hartelijk, vol humor, vol verhalen over de buurt- ik hoor haar nog hartelijk lachen als ze weer eens een hilarisch voorval uit ‘de straat’ vertelde . In de bres voor buurtgenoten als het moest, want ze kende iedereen. Maar je moest ook geen ruzie met haar krijgen: ze trad duidelijk op in situaties waarvan ze vond dat die niet door de beugel konden. 
We zijn zo’n 10 jaar haar buren geweest. Voor ons was ze een fantastische buurvrouw. Hoe hebben we haar leren kennen? 
We hadden net een zwerfkatje in huis gehaald, toen Corrie meldde dat er een katje bij haar in de gordijnen zat, terwijl haar hond blaffend die kat uit de gordijnen keek. Dat katje konden we er toch wel bijnemen? Corrie zou wel op ze passen als we op vakantie gingen. Zo gezegd, zo gedaan, we hadden nooit kopzorgen over de katten oppas. 
En zo waren er honderd kleine dingen die Corrie wel even deed. Zoals – als oma oppaste – onze kinderen na hun slaapje naar beneden brengen, omdat oma die enge wenteltrap niet met kleinkind en al af durfde. Corrie paste ook wel even op baby’s in de kinderwagen als hun ouders even een boodschap wilde doen. 
In de zeventiger jaren, toen de Keizerstraat en omgeving dreigden te verpauperen , was Corrie nauw betrokken bij de buurtgroep die werk wilde maken van verbetering van de binnenstad. Voor ingewijden: dat was in de tijd van de “Kritiese Stroopwafel’. De vuilnismannen konden rekenen op een kopje koffie op hun wekelijkse ronde. Oude Piet, de overbuurman, die niet zelden de weg kwijt was door royaal drankgebruik , werd door Corrie in de gaten gehouden en zo nodig verzorgd. Inclusief zijn herdershond als Oude Piet niet meer aanspreekbaar was. Zodra “De Internationale “ uit zijn open raam schalde en Piet iedereen, Corrie niet uitgezonderd , voor vuile kapitalist uitschold, stak Corrie de helpende hand toe. 
Nachtbrakers, die in de zomer herhaaldelijk onder haar slaapkamerraam luidruchtig in gesprek waren werden door Corrie eens verrast met een emmer koud water. Voor Buurthuis De Speelwinkel stond Corrie altijd klaar. In 2002 sloot Corrie voor het laatst de winkeldeur. Het interieur met de prachtige houten kasten met geslepen glas en dito toonbank heeft een welverdiende plaats gevonden in het Nederlands Leder en Schoenenmuseum in Waalwijk. 
Enkele jaren na de sluiting van haar winkel verhuisde Corrie naar een appartement in Goverwelle , een stap die zij, daadkrachtig als zij was, zette zonder al te lang te treuren over het afscheid van haar leven in de binnenstad. In Goverwelle vond ze haar draai en heeft ze kunnen genieten van haar ‘pensionada’ jaren. 
In september 2017 is zij overleden. 
Gouda , 18 juni 2018, Marijanne Oost 
Johanna M Koolmees schreef: 
"Ik zocht de namen van de gezusters van Dantzig. Mijn moeder werkte voor hun en had het altijd over hun zij wist dat ze ook weggevoerd waren. Ze heeft nooit meer wat van ze vernomen. Maar ik vind alleen ene Izak van Dantzig en Sara van Dantzig maar die waren respectievelijk 84 en77 jaar een in Auschwitz de ander in Sobibor omgekomen dus moeten er nog meer namen van Dantzig zijn.
Maar of daar achter te komen is?"

​Mijn opa Casper Borst woonde ook in de Boomgaardstraat ik weet geen nummer maar hij had een kruideniers winkel daar .die straat is er al lang niet meer maar vindt het toch leuk om te lezen dat anderen daar ook gewoond hebben. Hij is dan naar de derde kade verhuist vlakbij Café de Spil als ik de naam goed hebt de straat heet nu hovenierskade ik heb mooie herinneringen daaraan de mensen ernaast hadden we stuk grond afgeschermd en er waren gangen gegraven door konijnen of hazen dieoveral te voorschijn kwamen ik kon op het bureau klimmen en uren lang er naar kijken . Smorgens ging mijn opa eruit winkel open kachel aanmaken ik ging dan even bij mijn oma liggen en naar de treinen luisteren.

Op zaterdag 3 april trof ik Michel Linthorst aan in de Bibliotheek Gouda/Chocoladefabriek. We raakten met elkaar in gesprek over de Geheugenkaart. Naast wat ik toen aan hem vertelde wil ik de aandacht vestigen op het pand Oosthaven 68 (Grote Samson?) in Gouda. Het is een mooi 18e eeuws huis waarin twee Goudse burgemeesters  woonden: 
Nicolaas IJzendoorn en vervolgens zijn zoon A.A. van Bergen IJzendoorn. 
Het was toen een particulier woonhuis. Vanaf 1932 werd er de Goudse Huishoudschool gevestigd, waar veel meisjes uit Gouda en omgeving onderwijs genoten. (Enkele onderwijzeressen waren er op de bovenverdiepingen privé gehuisvest.) Na de 2e Wereldoorlog  kwam er de Gemeentelijke Geneeskundige Dienst; veel kinderen kwamen er met hun moeders prikken halen.  Door deze school- en GGD-vestiging zijn er steeds veel Goudse inwoners in- en uitgelopen. Later werd het weer een particulier woonhuis.

Vriendelijke groeten, John Leerssen

Jan Mostert is behalve kunstenaar die heel mooie houtsnijwerken maakt ook een handige klusser die niets uit de weg gaat! Bovendien heb ik wel een klik met hem. Hij speelt daarnaast ook gitaar in het trio 3quart.
Wouter Bouman

Er was in Gouda ook een oude man met twee emmers eieren aan zijn fietsstuur die dan kakelend de aandacht trok . Hij verkocht de eieren niet. Ik geloof dat hij na een ziekenhuis opname waarbij hij schoongemaakt werd het leven gelaten heeft.
​Annemiek Kwinkelenberg

Het is een prachtig mooi project Michel, we volgen het zeker.
Mooi voor Gouda, mbv tips van Gouwenaars, te maken. Dat verbindt !!
Hans Bartelds

In 2006 verhuisden we naar Gouda, naar Spieringstraat 113. Ons huis is een gemeentelijk monument met een bijzondere geschiedenis: het is een koetshuis, gymzaal en consultatiebureau geweest. De gemeente heeft er ooit een bar in geplaatst om het pand te kunnen verhuren, onder andere aan het COC-café. We wonen in de bovenwoning en de benedenverdieping stellen we ter beschikking aan allerlei activiteiten in Gouda. Zo hebben we er jaren de Open Coffee Gouda georganiseerd; dat is een informele netwerkbijeenkomst. Ook zijn er optredens tijdens de Huiskamer van de Stad Gouda en Gouda bij Kaarslicht. Verder werd in ons pand een aantal jaar geleden de afsluiting van de Goudse Hartstocht gehouden. Tijdens de Goudse Hartstocht vertellen Gouwenaars in hun eigen pand / atelier / kantoor over hun hobby / passie / hartstocht. Dat sprak me zo aan dat ik inmiddels een van de organisatoren van dit evenement ben. Meer informatie www.goudsehartstocht.nl

Mijn eerste liefde was turnen. Ik was 4 jaar toen ik bij Velocitas mijn eerste gymles kreeg in gymzaal De Sleutel op Hoogenburg 22 in Bloemendaal. Op mijn 6e werd het de turnselectie. Deze gymzaal werd de plek waar ik het liefste was. Met veel plezier volgde ik nog velen jaren 3x in de week training bij Jaap Zweere en Roos Blankenstein. Later zou mijn liefde voor dans het overnemen. Maar hier, in nog altijd hetzelfde ruikende, te kleine gymzaaltje, liggen mijn eerste voetsporen.
Malika Vermeij

MIES.ink  2022©               
All rights reserved to Michel Linthorst                                                                                                                                  
michellinthorst@live.nl                                                                                                                                                                                  
06 57030542 Contact                            
  • Home
  • De geheugenkaart
    • Lees de verhalen
    • the stories
    • Lange verhalen
    • Uw eigen unieke geheugenkaart
    • maps of the world >
      • waarom ik maps ging maken
  • Boek&spel
  • portretten
    • Clips
    • Foto >
      • ice circles
      • mensen
  • blog
  • contact