|
Een stijlvolle dame met knalrode lippenstift stapt het museum-café van het Museum binnen. Ze komt me bekend voor en toch kan ik haar niet meteen plaatsen. 'Ik las dat de Geheugenkaart vandaag onthuld werd. Ik wil ook graag een verhaal vertellen', zegt ze enigszins schuchter. 'Mijn vader is Willem van Royen, de oud-ijzerhandelaar uit de Boelekade die je op de kaart hebt getekend. Ik hoorde erover en dacht, ik moet toch eens even gaan kijken.' De gelijkenis met haar vader is opmerkelijk!  Wil de Ruiter wijst haar vader aan op de Geheugenkaart in het Lazaruspoortje van Museum Gouda 'Wat geweldig dat u naar het museum bent gekomen om te vertellen over uw vader' zeg ik. Hij is misschien wel de bekendste Gouwenaar van deze tijd 'Mijn vader is geboren in Voorschoten. Na het bombardement van Rotterdam verhuisde hij met de hele familie naar Gouda. Als jochie ging hij altijd met de oudere mannen mee, een beetje scharrelen. Toen hij wat ouder was begon met het verkopen van kachelhout. Van lieverlee kwam daar lorre bij en later oud ijzer. Hij fietste met zijn bakfiets naar Haastrecht, Oudewater en Stolwijk. Iedereen kende hem en bewaarde spullen voor hem  Later kocht hij een huis aan de Boelekade, met een grote opslagplaats erachter. Mijn zus en ik wilde daar wel spelen en klommen op de lorre. Dat mocht natuurlijk niet, want de mensen hadden wel vlooien natuurlijk. Maar als kind denk je daar helemaal niet bij na. De hele familie van mijn moeder hielp mee om te sorteren, te scheiden en te verkopen. Als ik mijn vader moest hebben om iets te bespreken, dan kon dat met het eten, want hij was een echte Bourgondiër. Zondags gingen we wandelen, opa en oma gingen mee, op de hoek van de Tiendeweg gingen we thee drinken, met een koekje, dat was de zondag. Ze zijn nooit op vakantie geweest. 'Ik kan nooit weg', zei hij, 'stel dat iemand anders de handel inpikt.' We gingen wel eens met de fiets naar het Kralingse bos. Heb je nou nooit geen spijt gehad dat je nooit met vakantie bent geweest', vroeg ik hem wel eens. 'Nee, ik heb een geweldig leven gehad,' zei hij dan. Hij is 92 geworden en tot zijn 90ste zat hij in de handel. Vele Gouwenaren hebben hem geholpen als hij de Tiendewegbrug niet opkwam en gaven hem dan een zetje. Toen hij ziek werd heb ik hem mee naar huis genomen en verzorgd. Hij wist overal iets over, over de politiek, met pa kon ik overal over praten.’ Ik mis hem nog heel erg.  Artikel uit het AD n.a.v. het overlijden van misschien wel de bekendste Gouwenaar van deze tijd Dan gaat het museum-cafe sluiten, maar we praten voor het Lazaruspoortje, waar de Geheugenkaart hangt, nog zeker een half uur verder. Wil zou met gemak een boek kunnen schrijven over haar vader. Chris Bellekom schreef dit prachtige gedicht voor 'IJzeren Willem' bij zijn overlijden in 2016  Michel Linthorst Heb jij ook een mooie ervaring of herinnering aan Willem van Roijen? Leuk als je dit met ons wilt delen. Heb je andere verhalen over markante Gouwenaren die niet op de geheugenkaart mogen ontbreken? We horen het graag. Artikel over de onthulling van de Geheugenkaart van Gouda in het Lazaruspoortje van Museum Gouda. Bron Goudse post 
10 Comments
Aad
3/12/2018 16:24:12
Mooi verhaal weer Michel!
Michel Linthorst
3/12/2018 17:52:59
Dank je wel Aad
Ivette Stalenberg- Hoogendijk
3/13/2018 08:27:28
Willem, een super lieve, lollige , vriendelijke en hard werkende man. Kwam vroeger vaak bij ons plassen en ik kreeg dan een kwartje. Vaak liepen mensen dan ook mee om hem vervolgens even de brug op te duwen aan het eind van de Nieuwe Haven. En maar zingen!!! Geweldig! Soms betrap ik me er op dat ik stiekem de Kleiwegstraat in kijk of zijn bakfiets er staat. Gouda mist deze man hoor! xx
Michel Linthorst
3/13/2018 09:57:40
Leuk om te lezen Ivette, dank je wel!! Ik las in de krant dat zijn bakfiets misschien een plekje krijgt op het IJsselhof. Vind je dat een goeie plek? Ik zag de bakfiets laatst nog staan in de buurt van het scheepvaartmuseum.
Michel Linthorst
3/13/2018 09:54:42
Helen Knoop stuurde me deze anekdote over Willem, de oud ijzerboer.
Anneke koolmees
5/12/2018 11:54:48
Mijn opa Casper Borst woonde ook in de Boomgaardstraat ik weet geen nummer maar hij had een kruideniers winkel daar .die straat is er al lang niet meer maar vindt het toch leuk om te lezen dat anderen daar ook gewoond hebben. Hij is dan naar de derde kade verhuist vlakbij Café de Spil als ik de naam goed hebt de straat heet nu hovenierskade ik heb mooie herinneringen daaraan de mensen ernaast hadden we stuk grond afgeschermd en er waren gangen gegraven door konijnen of hazen dieoveral te voorschijn kwamen ik kon op het bureau klimmen en uren lang er naar kijken . Smorgens ging mijn opa eruit winkel open kachel aanmaken ik ging dan even bij mijn oma liggen en naar de treinen luisteren.
MIES.ink
3/13/2018 10:06:38
Eerdere al reageerden vele mensen op de tekening die ik op social media plaatste.
MIES.ink
3/13/2018 10:07:50
Willem van Tilburg schreef het volgende verhaal over 'Ome Willem'
ricardo van der ree
3/15/2018 12:01:07
Wat geweldig dat der zoveel mensen zijn die mijn opa kenden en leuke verhalen over hem kunnen vertellen van vroeger. Je zou ondertussen met al die verhalen een boek kunnen schrijven over mijn opa Willem . En zeker weet ik der ook nog wel een heleboel te vertellen. Mis hem nog elke dag en rij nog wel eens over de vest waar zijn oude werkplek ooit was. En daar staat zijn laatste bakfiets nu nog. Vond altijd mooi als ik vrienden van mij tegen kwam en zeiden ze Ricardo we hebben je opa weer even de heuvel opgeduwd want hij was weer te zwaar beladen met van alles. Dat vond ik altijd zo mooi dat iedereen stopte en hem dan hielp .en nog steeds als de dag van gisteren praten mensen nog steeds over hem . Hij had bij veel gouwenaren een special plekje. En bij mij voor altijd opa.
Michel Linthorst
3/16/2018 18:36:27
Leuk om te lezen Ricardo. Ik zou het helemaal niet gek vinden als er een boek komt over je opa. Veel mensen hebben mooie verhalen en herinneringen aan hem. Leave a Reply. |
