Het zebrapad bij de Tiendeweg-brug is sinds anderhalf jaar omgetoverd in het diversiteitspad. Op 11 oktober 2016 werd het geopend door Zouhair Saddiki.  

Het diversiteitspad verdient een plekje op de Geheugenkaart

Vind Nick Faken. 

'Gouda heeft het roze jaar 2018. We doen alles op het gebied van LHBT, emancipatie en ook 'Roze Zaterdag' vindt in onze stad plaats. Dus het is wel een jaar wat de geschiedenisboeken ingaat.'

Het pad gaat natuurlijk niet alleen over LHBT (lesbienne, homo, biseksueel of transgender), het staat ook voor de diversiteit in de stad als je kijkt naar nationaliteiten en achtergronden. Hoe divers wil je het hebben?

Hier stond Erasmus ook voor!’   

Waarom is het voor jou persoonlijk belangrijk? 

'Ik ben zelf LHBT-er en ik zit in het bestuur van roze zaterdag, voor mij is dat heel belangrijk op dit moment. Om de roze zaterdag voor elkaar te krijgen hebben we een  bidboek ingediend en veel gelobbyd. 

Maar uiteindelijk is het gelukt en daar zijn we trots op!

Nick Faken is mede-eigenaar van Kruim in de Chocoladefabriek, die uiteraard ook op de kaart staan. ​

Achter het Joodse rusthuis op de Oosthaven in Gouda staat een verborgen huisje met een bijzondere geschiedenis.

Op de binnenplaats staat namelijk het Metaheerhuisje, een lijkenhuisje waar omgekomen joden ritueel werden gewassen. Het lichaam van de overledene werd afgedekt met een laken en overgoten met warm water.  

Een select gezelschap sprak de lijkrede en psalmen uit. 

Het metaheerhuisje is niet de enige tastbare herinnering aan de Tweede wereldoorlog waarbij we op 4 mei weer even bij stilstaan. Lenie Reussink-Middelham wees me erop: 'Hoi Michel, vandaag weer eens naar de Geheugenkaart gekeken en de verhalen gelezen.

Wat is het toch boeiend!

Ik fietste pas langs het Joodse poortje dat ook een plek op de kaart heeft gekregen. Mijn oog viel op het prachtige gedicht van Inez Meter. 

Het joodse poortje stond eerst op de begraafplaats aan de Boelekade, maar dit moest vanwege de hoge waterstand in 1976 verplaatst worden. Ook het Metaheerhuisje stond hier eerst. 

Ken je ook de Stolpersteine?

Ik vond het zo bijzonder dat de padvinders ze pas gepoetst hebben. Misschien ook een idee om op de Geheugenkaart te zetten? 

De Struikelstenen liggen door heel Gouda, voor de huizen van de in de oorlog afgevoerde en omgekomen bewoners. Ze liggen door heel Europa, het kunstproject werd bedacht door Gunter Demnig onder het motto: 

Een mens is pas vergeten,
wanneer zijn naam vergeten is. 

Michel Linthorst

Welk (onbekend) verhaal uit de oorlog mogen we nooit vergeten? 
Als je wilt kun je je verhaal hier delen 

Lees ook:
Hoe twee Mariabeeldjes op wonderbaarlijke wijze
​de bombardementen van Gouda overleefden!

In samenwerking met

​Rond 1617 kwam er een aantal engelse huursoldaten in Gouda terecht. Ze ontdekten er een paar goeie pottenbakkerijen en besloten hun oude vak weer op te nemen. 

Het maken van stenen pijpen

Het aantal Gouwenaars dat van de Engelsen ambachtslieden het vak leerde groeide gestaag. In 1749 waren er zelfs 349 Goudse pijpenfabrieken. De Goudse pijp werd steeds populairder! 

Bijna 3/4 van de bevolking verdiende zijn geld er mee.

Er was namelijk ook veel werk voor kuipers, mandenmakers, klei- en turf- en vrachtschippers en voor handelaren in pijpen. ​ Meer info over de Goudse pijp

​De iets oudere Gouwenaren zullen zich zeker één van de beroemdste pijpenmakers van Gouda herinneren. Adrie Moerings (1939-2010) gaf jarenlang demonstraties in zijn werkplaats aan de Peperstraat en was ook regelmatig op de markt te vinden tijdens de toeristenmarkt. 

Enkele pijpfabrieken ontwikkelden zich tot plateelbakkerijen zoals o.a. Goedewaagen en Plateelbakkerij Zuid-Holland. Tot ruim na de Tweede Wereldoorlog ging het heel goed en werd Gouds plateel een begrip.

Helaas ging het daarna steeds verder bergaf 

De kleischuur aan de Vest, waarin de klei uit Engeland  bewaard werd, doet nog denken aan die tijd, evenals de oudste tabakzaak van Nederland op de markt in Gouda: van Vreumingen

En uiteraard bezit het Museum  Gouda een omvangrijke collectie Gouds plateel. 

Petra Honkoop heeft mooi herinneringen aan het Gouds plateel: "In de lange Groenedaal zat jaren de plateelschilder : Jan van Gijzel, achter dat raam, dag in, dag uit borden en vazen te schilderen.

Iedereen was welkom voor een praatje en een bakkie koffie

Als kind stonden we er altijd met ons gezicht tegen het raam naar hem te kijken."

​Ook van Trudy Otterspeer kreeg ik een berichtje. Zij houdt het Gouds plateel in ere en maakt de mooiste vazen, borden en ander werk in haar atelier aan de Hoge Gouwe waar ze ook cursussen geeft. 
Ze vroeg me om het Gouds Plateel weer op de Geheugenkaart van Gouda te zetten.

Het mag niet vergeten worden 
​
Michel: "Hoi Trudy, het leek me leuk om het Gouds plateel te symboliseren via een vaas. Ik heb jouw foto gebruikt en er een beetje mijn eigen draai aangegeven. Ik hoop dat je dit leuk vindt."

​Trudy: "Ha, wat grappig! Mijn ontwerp was nog maar in potlood.
Is het mogelijk om in sommige vlakjes nog een licht tintje blauw te zetten? 
Ik ben zeer tevreden!"

​Michel Linthorst

Dat Lotte het dansen in haar bloed zit is niet zo gek. Haar moeder, Nanni Kloke danste o.a. bij het Koninklijke ballet van Vlaanderen en werkte o.a samen met de vermaarde Royston Maldoom en Tamara McLorg voormalig artistiek leidster van het Scottisch Ballet
Ze reist nu de hele wereld over, van Brazilië tot Portugal, om haar zelf ontwikkelde dansmethode over te dragen. 

En wie heeft er niet van Elly Pijpers gehoord:’ Ik was 6 jaar toen ik op ballet ging,’ vertelt Monique Frionnet-Ket: 'In de smalle steeg die vanaf de Raam naar de balletstudio leidde rook het naar paarden.

Aan de muur hing haar diploma en een schilderijtje van Degas

Ons eerste optreden in 1976 in de schouwburg zal ik nooit vergeten.  Er zat een heel orkest in de orkestbak. Omdat ik niet heel lenig was, besloot ik op een dag dat ik wilde stoppen. Ik ben precies 1 week niet gegaan, toen wilde ik weer op balletles. In juni 1986 opende wethouder Harms de nieuwe balletstudio aan de Lethmaetstraat in Gouda. Tot op de dag van vandaag mis ik het dansen maar met Elly Pijpers heb ik al die jaren contact gehouden.  '  

Tegenwoordig leren vele kinderen in Gouda al dansen op school, bijvoorbeeld op ’t Palet of via de Brede School. Bijvoorbeeld van Malika Vermeij, die haar passie op haar leerlingen overdraagt: 'Op mijn 4de kreeg ik mijn eerste turnles in een gymzaaltje in Bloemendaal bij Velocitas. Later nam de liefde voor het dans het over. Ik heb mijn eerste lessen gevolgd op de Turfmarkt bij Jette van Zwieten, Humphrey Tak en Ada Veenstra.

Wanneer een kind muziek hoort, zal het hier op reageren en op zijn manier al dansen. 
​
Wie het dansen niet op school aangeboden krijgt kan nog altijd terecht bij o.a. Cultuurhuis de Garenspinnerij, met een rijk aanbod voor peuters, tieners, maar ook voor 60-plussers 

En wie liever kijkt naar dans, kan natuurlijk altijd naar een voorstelling in de Schouwburg. Die ieder jaar wel een aantal wereldvermaarde dansproducties in huis haalt. ​

Het Spaardersbad was niet zo maar een zwembad. En de badmeesters niet zo maar badmeesters. Ze maakten deel uit van je opvoeding.

Sommigen waren erg streng

Die kouwe haak in mijn nek tijdens de zwemles zal ik nooit vergeten. Later, in mijn tienerjaren leken ze te ontdooien en waren oprecht geïnteresseerd en wisten precies wie je was, en of je een aai over je bol nodig had of een schop onder je kont. 

Peter vertelt: 'Op 19 juli 2013 trok ik na 10 jaar in het Spaardersbad voor de deur voor het laatst achter mij dicht, mijn mooiste werkplek tot nu toe.  Het was eigenlijk meer een huiskamer met een zwembad erin.

Je kende bijna elke zwemmer persoonlijk en met sommigen had je echt een band. 
Nu hoor ik nog wel eens roepen:

‘Hee, Peter! Van jou heb ik nog zwemles gehad! 

​Eens ging ik met een klas ringen opduiken. Ik gooide de ringen er in en wees een jongen aan om ze op te duiken. Het mannetje zei: ja, daaaag, dat doe je maar lekker zelf, je gooit ze er eerst in en dan moet ik ze er weer uithalen?’   

​Ook Mark Krebs heeft levendige herinneringen aan het Spaardersbad en bouwde het zelfs na in een digitaal 3D-model. 

'Als 5 jarig ventje liep ik gespannen de trap op.

Het was mijn eerste zwemles in een vreemd bad met vreemde mensen. Eenmaal binnen viel me op hoe enorm groot het was en vond het zelfs een beetje eng. Uiteindelijk draaide het snel bij, ik ging zelfs bij de reddingsbrigade en heb met veel plezier 16 jaar doorgebracht in het Spaardersbad.  ​
​
​Natuurlijk heeft het Spaardersbad een plekje op 'De Geheugenkaart van Gouda' gekregen. 

​Afgelopen zaterdag stond er een artikel over Hugo Slootjes in het AD, schrijft Corrie Linthorst. 
'Heel bijzonder om te lezen omdat ik het ook van dichtbij meemaakte. Maar wat mij vooral trof was dat hij vertelde hoe het bombardement zijn hele huis verwoeste 

behalve zijn Maria-beeldje!'

​Het Mariabeeldje heeft een mooi plekje op de Geheugenkaart van Gouda gekregen. 

In de Chocoladefabriek in Gouda ontmoet ik Carolyt Koops die meteen van wal steekt: 

'Er is iemand die niet op de Geheugenkaart
​mag ontbreken!'  

Ze houdt een vurig pleidooi voor Anna Barbara van Meerten-Schilperoort (1778-1853). 'Zij heeft zoveel voor vrouwen en meisjes in Gouda betekend. Ze zette zich in voor de armen, was net als Erasmus een onderwijshervormer en bezocht gevangenen vrouwen in Gouda. ​

Ze had een revolutionaire manier van lesgeven en opende een meisjeskostschool waarover de toenmalige onderwijsinspectie lovend was. Ze reisde het hele land door om aan haar leerlingen over haar avonturen te kunnen vertellen maar schreef er in 1813 ook een boek over waarin ze mensen zogenaamd het hele land liet doorreizen en liet vertellen wat ze onderweg zagen.  

Zo zette ze ook Gouda op de kaart en het mooie stadhuis

het is alsof ik in de sprookjes van duizend en een nacht terecht ben gekomen. Zo mooi is het,’ schreef ze.  

'En ze gaf het eerste vrouwentijdschrift in Nederland uit. In “Penelopé stonden bijvoorbeeld haar tekeningen van de mode, zonder blote halzen natuurlijk. De emancipatie bestond nog niet, maar zij heeft een hele belangrijke rol in de vrouwenbeweging gespeeld en kreeg zelfs de bijnaam” De Kroon van Gouda' en een gedenkteken in de St.Janskerk.

Maar dat is tot grote schande niet zichtbaar

Omdat er een preekstoel voor staat! Dat moet dus echt veranderen!'  Haar graf was lang onvindbaar maar werd in 2014 herontdekt op de Oude Begraafplaats aan de Vorstmanstraat . In 2015 op haar laatste rustplaats een nieuw grafmonument onthuld. 

​Ze leeft nog een beetje voort dankzij haar eigen twitteraccount en omdat in 2006 de Anna van Meertenstraat naar haar genoemd werd en natuurlijk omdat ze nu op 'De Geheugenkaart van Gouda' staat.

Jacoba van Beieren bewoonde het kasteel van 1401 - 1436 en nam van hieruit verschillende veldtochten. Zo wist ze o.a. Schoonhoven te veroveren. Als dank voor de steun die zij ontving van de Goudse schutters schonk zij een gouden miskelk die nu nog te bewonderen is in Museum Gouda. Ze stierf op 9 oktober 1436 op 35-jarige leeftijd aan tuberculose en werd begraven op het Binnenhof in Den Haag.

​Informatie over het Kasteel en de ondergrondse gangen (Wikipedia)   
Vele jaren heeft er het verhaal onder de bevolking geleefd, dat er vanuit het vroegere kasteel verschillende onderaardse gangen liepen, zelfs onder de Hollandsche IJssel door naar de overzijde van de rivier. Diverse keren is hier onderzoek naar gedaan, zoals in 1824 en in 1879. In 1879 is een officieel gemeentelijk onderzoek gestart naar de geruchten over het bestaan van de onderaardse gangen die onder de IJssel zouden lopen vanaf het Kasteel van Gouda naar de overzijde.  Er werden diverse gewelven aangetroffen ook een gewelf richting de IJssel, maar geen gang onder de IJssel.

In 1937 heeft ene mevrouw N. Klein Sprokkelhorst uit Zeist, volgens haar met stelligheid, met haar wichelroede aangegeven dat er twee gangen onder de IJssel door zouden lopen. Een gang van 3 meter breed in de richting van Schoonhoven en een gang van 8 meter breed naar een boerderij aan de andere kant van de dijk van Gouderak (het voormalige rechthuis). Zij deed dit onder andere vanuit een roeiboot in aanwezigheid van enkele leden van de Commissie van Toezicht op het Museum. Hoewel het in de plaatselijk slappe bodem en in de vroege middeleeuwen technisch onhaalbaar moest zijn, kreeg zij het voordeel van de twijfel en werd later een vervolgonderzoek ingesteld. Inmiddels is duidelijk dat van aanwezigheid van dergelijke gangen geen sprake is. Wel zijn de resten van de gewelven onder het vroeger kasteel aangetroffen.

Mocht je willen zien waar het kasteel vroeger precies heeft gestaan dan kun je ook een kijkje gaan nemen in het Museum Gouda waar momenteel een maquette te zien is Gouda anno 1562, dat nauwkeurig is nagebouwd. Driehonderd inwoners en bedrijven uit Gouda hebben meebetaald aan de maquette door hun ‘eigen’ pand te kopen.

Ook kinderen konden een struik, een bootje of een zwerfhond aanschaffen.

De kloosters, de boerderijen, de stadsmuren, de stadspoorten, de hooibergen, de haven, de havenkraan, het kasteel, de zwerfhonden, de schaapskuddes, de molens, de stegen, de kerken, de herbergen, de brouwerijen, alles staat er op!

Michel Linthorst 

Welke bekende Gouwenaar mag er volgens jou niet ontbreken op de kaart? 
Welk stoer verhaal of mooie herinnering aan Gouda heb jij? 
​Wat is een typisch Goudse gewoonte, gebruik of uitspraak die op de kaart moet. 

Hieronder de laatste versie van de Geheugenkaart.
Wat mist er nog?  

'Ruim twintig jaar geleden kochten wij een huis in Gouda' vertellen Marjan Tabak en Jos Naus, beter bekend als kunstenaars Tabak&Naus. 

In het filmpje dat ik een tijd terug maakte, vertellen Tabak & Naus hoe hun dromen uitgekomen zijn.  

En dit is de 'LOVE-bird die een mooie plek op de Geheugenkaart heeft gekregen