|
De zon was net op lieve moeder toen jij stierf Ik hield je hand vast je wilde het leven nog lang niet loslaten ons niet loslaten  Maar je lijf vertelde je dat het niet anders kon ‘Dag jochie,’ zei je altijd ‘Dag meissie,’ zei ik altijd en gaf je zachtjes kusjes op je voorhoofd Je lachte zo lief zo breekbaar Nu blijft het stil Such was the stillness, I’ve never felt before’ ‘In your heart, in your soul, did you find peace?’, Lorena Mc Kennit zingt ‘Full Circle.’
Vijfenvijftig jaar en een maand was jij mijn moeder Je kon steeds minder maar werd steeds meer moeder dichter bij elkaar dan ooit Niet door woorden maar door samen ‘zijn’ mijn hand in de jouwe met je lieve ogen blauw als het ochtendlicht
Ik laat je hand los voor ’t laatst Maria kijkt me troostend aan Het Maria-beeldje van je oma, in de oorlog woonde je bij haar nadat je moeder stierf voordat je haar goed en wel kon leren kennen
Meer dan een eeuw oud overleefde het beeldje het bombardement op wonderbaarlijk wijze alle ramen gesneuveld een grote ravage te midden waarvan Maria geruststellend glimlacht  Ze gaf je kracht Vertrouwen Rust  Ik verdwaal in mijn gedachten en zie hoe jullie anderhalf jaar terug na 60 jaar het Zoutmanplein achter laten door de nood gedwongen Ik zie jullie ongelukkig zijn op die zielloze nieuwe plek zonder spelende kinderen zonder kastanjeboom in de tuin
Je valt Je heup breekt Jullie verhuizen opnieuw Door de nood gedwongen Als een geluk bij een ongeluk Is er zomaar opeens als door een wonder een plekje in die vertrouwde Savelberg waar je oma ooit één van de de eerste bewoonsters was Nieuw adres : Kamer 709 7de verdieping Met uitzicht op het oude huis van je oma En het huis waar ook je moeder is geboren
‘Heeft mijn oma geregeld!’ huilde je van geluk Na 3 dagen in de Savelberg glipt pa er stiekem tussenuit vond het leven wel welletjes En liet je alleen achter Nu ben je zelf in de hemel en dans je met pa een dansje van weerzien op zijn geboortedag een dag na jouw begrafenis Wist je dat oma ook in kamer 709 woonde!!’, vertelt mijn tante na het afscheid ‘Kamer 709?!!’ Echt?’ Wist jij dat? Wist jouw oma dat? Na het afscheid daalt er er een volledige leegte in mij In een doos met spulletjes vind ik een boekje en lees Hoonhout, Petronella Cornelia Geboren te Gouda 18 maart 1917 Jouw moeder  Jouw moeder is geboren op 18 maart! Haar geboortedag is jouw sterfdag! Wist je dat? Wist jouw moeder dat? Een geruststellende stilte in mij! Zoveel toeval kan geen toeval zijn Een glimlach op mijn gezicht En Maria, nu bij mij in de kast ziet dat het goed is… Dag lieve mam Heb ’t goed daar Zeg maar tegen pa dat Feyenoord het best goed doet dit jaar Geef jouw moeder en jouw oma een kusje op hun voorhoofd van mij Ik laat je langzaam los en beloof je mijn hart te volgen Full Circle! Je zoon Mies Bedankt aan alle mensen die mijn moeder liefde gaven en zo liefdevol voor haar zorgden in haar geloofden en zagen wie ze werkelijk was wat ze werkelijk kon
N.B. Mijn moeder zong jarenlang in het koor Nota Bene
16 Comments
3/25/2024 16:48:11
Zo bijzonder wat je beschrijft. Niet is toeval lieve Mies, ook niet dat hij haar lieve zoon bent. Voor altijd 🙏🏼💙
Jannike
3/25/2024 19:45:16
Michel wat schitterend geschreven, tranen biggelen over mijn wangen. Niets is toeval. Sterkte!
Sarie
3/25/2024 21:43:33
Wat hebben jullie haar een prachtig afscheid gegeven en wat ben ik dankbaar dat ik daar bij aanwezig mocht zijn.❤
Joost Brink
3/25/2024 22:11:58
Lieve Michel, wat een prachtige mooie woorden. Ik geloof ook echt dat er meer is tussen hemel en aarde. Gisteren was het Palmzondag en is haar naam genoemd en er is een kaars voor haar aangestoken. Er lagen palmtakjes om mee naar huis te nemen. Ik heb er voor haar ook een meegenomen. Deze leg ik morgen even bij haar neer. Een bijzonder, mooi en lief mens die ik nooit zal, kan en wil vergeten. Voor altijd in mijn hart.
Anna Kooijman
3/26/2024 07:03:29
Hoi Michel,
Conny van Dijk (medewerker Savelberg)
3/30/2024 11:00:35
Wat een bijzonder verhaal. Mooi dat je het met ons als Trinitasplein gedeeld mocht worden. Ik ben er stil van. Er is zeker meer tussen hemel en aarde. Daar ben ik van overtuigd. 3/30/2024 11:41:29
Dank je wel Conny voor je aardige reactie. Graag gedeeld met jullie, ook omdat het werk dat jullie doen heel bijzonder is en zeer waardevol. Zo belangrijk om de laatste fase van je leven zoveel liefdevolle zorg te krijgen. Nogmaals dank aan alle mensen die mijn moeder zo liefdevol verzorgd hebben.
Jos Lexmond
4/12/2024 11:31:40
Hallo Michel,
Jos Lexmond
4/12/2024 13:12:56
Gaan we zeker weer eens doen, Michel!!!
Joke Kloosterman
5/29/2024 15:42:49
Ik lees jou stukje nu pas, kom het 'per ongeluk' tegen. Wat is toeval..... Ik heb een poosje voor je moeder mogen zorgen. Er was gelijk een klik, een verbinding, we begrepen elkaar. Een blik was genoeg. Het was een eer haar te mogen kennen en haar te mogen verzorgen. Lief, zorgzaam, geinteresseerd in een ander, moedig, maar ook standvastig. Ze wist wat ze wilde. Op het laatst gevangen in haar lijf dat niet meer wilde. Maar haar ogen spraken, daar mee maakte ze veel duidelijk. Ik denk regelmatig aan haar, blijf dat ook doen, praat over haar, dat houdt de herinnering levend.
Dag Joke, dank je wel voor je aardige berichtje. Mooi dat je haar zo omschrijft. Daar herken ik veel in. Bijzonder dat je nog regelmatig aan haar denkt. Dat doe ik ook, iedere dag. Leave a Reply. |
MIES.ink
(Michel Linthorst) 
|
